Pozwolenie na budowę kościoła zostało wydane 20 stycznia 1986 r. Proboszczem i budowniczym kościoła został ks. Stanisław Róg. Pierwszym darem dla nowo budującego się kościoła był obraz Jezusa Miłosiernego ofiarowany 14 lipca 1986 r. przez p. Grażynę Karolewicz. Obraz ten jest w naszym kościele do dziś. Tymczasową kaplicę ofiarował proboszcz parafii w Poniatowej, ks. Józef Kozłowicz, którą przywieziono na plac budowy 30 czerwca 1986 r. Kaplica została zmontowana pod nadzorem p. Bolesława Sobiecha. W dniu 29 listopada 1986 parafia obrała za patrona św. Antoniego Padewskiego. Pierwsza Msza święta została odprawiona 8 grudnia o godz. 17.00. 4 grudnia 1986 r. o godz. 15.00 ordynariusz lubelski bp. Bolesław Pylak wraz z 30 księżmi odprawił Mszę świętą i dokonał poświęcenia placu, krzyża i kaplicy. Pierwsi księża skierowani do pracy duszpasterskiej to: ks. dr Stanisław Paździor, ks. Tadeusz Bodak i ks. Stanisław Fel. Projekt kościoła i całego kompleksu sakralnego wykonał zespół lubelskich inżynierów: Antoni Herman – architektura, Jan Wacko – konstrukcja, Feliks Dragan – instalacje wod-kan-co-gaz, Henryk Burdzanowski – instalacje elektryczne. Kierownikiem budowy został nasz parafianin, inż. Tadeusz Lipski.
25 lipca 1987 r. zostały rozpoczęte wykopy pod dom
katechetyczny. Dokładnie trzy miesiące później, rozpoczęło się nawiedzenie
rodzin przez kopię obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Plebanię zaczęto budować
26 października 1987 r. Pierwsze prace przy wykopach pod kościół miały miejsce
9 września 1988 r. 4 grudnia 1988 r. ks. bp Ryszard Karpiński poświęcił dom
katechetyczny. 10 czerwca 1990 r. bp. Bolesław Pylak dokonał wmurowania
kamienia węgielnego. Obok kościoła materialnego rodził się kościół duchowy,
który był dużym wsparciem dla budujących. 16 lutego 1992 r. została poświęcona
kaplica Matki Bożej oraz dzwony przez ks. bp. Piotra Hemperka. W dzień odpustu
13 czerwca 1992 r. pierwszą Mszę św. w murach jeszcze wznoszonego kościoła
odprawił abp Bolesław Pylak. Dokonał też jego poświęcenia.
Wyjątkowo krótki czas budowy naszego kościoła (4 lata) był możliwy dzięki dużemu zaangażowaniu parafian, a przede wszystkim dzięki operatywności i doskonałej organizacji prac przez ks. Proboszcza Stanisława Roga. Należy pamiętać, że kościół był budowany w czasach, kiedy w Polsce panowały problemy zaopatrzeniowe, od gwoździ poczynając. Nie bez znaczenia była modlitwa i ofiara cierpienia chorych i samotnych. W dniach od 21-28 listopada 1993 r. odbyły się I Misje Święte, które prowadzili Ojcowie sercanie Adam Brzeźniak i Maciej Moskwa. 26 listopada 1993 r. odbył się uroczysty akt oddania parafii Bożemu Sercu oraz poświęcenie pamiątkowych obrazków Najświętszego Serca Jezusowego. W sobotę 27 listopada 1993 odbyła się uroczystość intronizacji Krzyża Misyjnego z napisem: Jezu, ufam Tobie. W 1995 r. dzięki staraniom ks. Stanisława Fela otrzymaliśmy od niemieckiej parafii w Holfeld 26 głosowe organy piszczałkowe, które na nowo złożył pan Jerzy Kukla, organmistrz z Bielska-Białej. Organy zostały poświęcone w uroczystość odpustową św. Antoniego przez abp. Bolesława Pylaka. 13 maja 1995 r. w rocznicę objawień fatimskich i 14 rocznicę zamachu na Jana Pawła II została ustawiona przed kościołem figura Matki Bożej Fatimskiej ufundowana przez Kółka Różańcowe. Poświęcenia figury dokonał 20 maja o. Szymon Niezgoda. W Roku Jubileuszowym 2000 odbyły się II Misje Święte w dniach 15-22 października. Prowadzili je: ks. Ireneusz Chmielewski, salezjanin i ks. Jan Madej z Diecezji Siedleckiej. Pamiątką Misji jest drugi krzyż z napisem: Bóg jest Miłością. Dwunastometrowy krzyż ustawiony został w pobliżu skarpy przy rondzie.
Ks. Stanisław Róg urodził się 17 maja 1950 roku w Biłgoraju. W 1975 roku w Lublinie, a dokładnie 5 czerwca przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks.bp. Bolesława Pylaka. Był wikariuszem w parafii w Nałęczowie, Opolu Lubelskim, a także Św. Agnieszki w Lublinie.Ks. Róg od 1986 roku tworzył ośrodek duszpasterski przy zbiegu ulic Kasztanowej i Niepodległości w Lublinie. W marcu 1987 roku otrzymał nominację na proboszcza parafii pw. św. Antoniego Padewskiego. Był budowniczym naszego kościoła, który powstał w latach 1988-1992. Od 2009 roku pełnił funkcję moderatora okręgu duszpasterskiego Lublin, zaś w latach 2010-2011 był wikariuszem biskupim ds. formacji duchowej kapłanów pełniących posługę w Archidiecezji Lubelskiej.W ciągu swojego życia otrzymał tytuł kapelana honorowego Ojca Świętego, kanonika honorowego Kapituły Archikatedralnej Lubelskiej, a także do samego końca był dziekanem Dekanatu Lublin-Wschód.Zmarł w godzinach porannych 11 maja 2015 r. Został pochowany nieopodal kaplicy na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.
kącik pamięci
Św. Antoni Padewski urodził się w Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 15 sierpnia 1195 roku w Lizbonie. Ferdynand - bo takie imię otrzymał na chrzcie - uczęszczał do szkoły katedralnej. Mając 15 lat wstąpił do klasztoru Kanoników Regularnych Św. Augustyna. Po dwóch latach przeniósł się jednak do klasztoru w Coimbrze, gdzie zdobył wykształcenie teologiczne, a w roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie. Rok później, chcąc naśladować życie św. Franciszka z Asyżu i oddać się pracy misyjnej, postanawia wstąpić do wspólnoty św. Franciszka w Olivanez. Tam też zmienił swoje imię na Antoni. Podczas misyjnej wyprawy do Maroka Antoni śmiertelnie zachorował, co zmusiło go do powrotu do Portugalii. Na skutek niesprzyjającej pogody jego statek wylądował jednak na wybrzeżach Sycylii gdzie, odzyskał zdrowie. Stamtąd też w roku 1221 udał się do Asyżu na kapitułę generalną zakonu, gdzie spotkał się ze św. Franciszkiem. Antonii dzięki swoim kazaniom, które gromadziły tłumy, dał się poznać jako wybitny kaznodzieja, a w rezultacie został mianowany głównym kaznodzieją zakonu i wysłany, aby głosić Słowo Boże. W latach 1225-1227 swe kazania prezentował we Francji, gdzie zwalczał szerzące się herezje katarów. W tym też czasie napisał „Kazania niedzielne”. Po powrocie do Italii na kapitule generalnej został wybrany prowincjałem Emilii i Mediolanu. Papież Grzegorz IX, do którego dotarły wieści o Św. Antonim poprosił go, aby głosił kazania w Rzymie do pielgrzymów, po tym jak wywarł wielkie wrażenie prowadząc rekolekcje dla niego samego i kolegium kardynalnego. W 1230 roku po zrzeknięciu się urzędu prowincjała udał się do Padwy. Latem 13 czerwca 1231 mając 36 lat zmarł po zmaganiach z chorobą. Święty Antoni jest patronem osób i rzeczy zaginionych, wielu miast (m.in. Lublina, Lizbony, Padwy), parafii oraz kościołów na całym świecie, braci franciszkanów, dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych. Jego proces kanonizacyjny był najkrótszym w historii Kościoła katolickiego, bowiem już 352 dni po śmierci czyli 30 maja 1232 został kanonizowany przez papieża Grzegorza IX. 16 stycznia 1946 papież Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła. 13 czerwca obchodzone jest jego wspomnienie w Kościele katolickim.
Świetlica zakończyła swoją działalność w 2021r. Świetlica Opiekuńczo-Wychowawcza przy naszej parafii została zarejestrowana 28.12. 1998 roku w rejestrze Kuratora Oświaty, w 1999 roku w Rejestrze Miasta Lublin, a 4 października 1999 r. rozpoczęła swoja działalność. Pierwszym dyrektorem świetlicy była Danuta Bodzak, emerytowana nauczycielka, która pełniła funkcję do 31.12.1999 r. Od 1 marca 2000 do 31 stycznia 2001 r dyrektorem została Katarzyna Siedlecka. Obowiązywał Program Akademii Młodzieżowej, odbywały się wycieczki rowerowe, ogniska, kluby filmowe. 1 lutego 2001 roku Anna Czerwonka przejęła stanowisko dyrektora Akademii Młodzieżowej, w której dzieci i młodzież zdobywały różne zdolności, umiejętności i sprawności. Od tego roku także były organizowane obozy wakacyjne w góry do Zalesia k/ Limanowej. Obóz cieszył się dużym zainteresowaniem i chęcią wyjazdów przez dzieci i młodzież z naszej parafii i nie tylko.
Kolejnym kierownikiem została Agnieszka Woś i od 01.01. 2009r. przez wiele lat pełniła daną funkcję. Wychowawcą była wtedy Sylwia Bełzak. Od 01.10.2018r. kierownikiem była Aneta Mierzwa, natomiast wychowawcą Iwona Wąsek. Od 21.09.2020r. Iwona Wąsek pełni funkcję kierownika, natomiast wychowawcą jest Aleksandra Świrszcz. Świetlica wspierała i pomagała wielu rodzinom, m.in. dzieci i młodzież mogą uzyskać pomoc w odrabianiu lekcji, świetlica zapewniała posiłki, na które pieniądze pozyskujemy z Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Urzędu Miasta Lublin, organizuje różnego rodzaju zajęcia rozwijające zainteresowania i umiejętności, organizuje wycieczki, półkolonie, prowadzi zajęcia socjoterapeutyczne, także z Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Urzędu Miasta Lublin. Tradycją stało się organizowanie przez dzieci, wychowawców, wolontariuszy i rodziców naszych podopiecznych kiermaszy świątecznych, gdzie mamy okazję sprzedać ręcznie robione ozdoby świąteczne a cały dochód przeznaczyć na wyjścia dla dzieci.
Kaplica Matki Bożej Królowej Polski, Świętych i Błogosławionych Polskich jest szczególną częścią naszej świątyni, poświęcona wraz z całą bryłą kościoła 29 października 2000 r. przez Metropolitę Lubelskiego abp. Józefa Życińskiego. Pamiątką tego wydarzenia są „zacheuszki” (świeczniki) przy jej ołtarzu. Jest jednak oddzielnym miejscem sprawowania codziennej Eucharystii. Oddzielnym, lecz połączonym nie tylko traktem komunikacyjnym z nawą główną kościoła, ale także oknem witrażowym Św. Rodziny. Dekoracja ta upamiętnia pierwszy w Kościele Powszechnym „Rok Rodziny”. Rodzina w nauczaniu Ojca Świętego „…jest drogą Kościoła”. W naszej parafii ta „droga” zapoczątkowana została „Aktem intronizacji Najświętszego Serca Jezusa w Rodzinie” 26 listopada 1993 r. w czasie pierwszych Misji św., zaś witraż z wyobrażeniem Św. Rodziny o tym szczególnym zobowiązaniu zdaje się stale przypominać. Dzieje pierwszego tysiąclecia Kościoła Katolickiego w naszym kraju „opowiedziane” w tej dekoracji witrażowej w naszej kaplicy, rozpoczynają się aktem męczeństwa za wiarę i kończą takimże świadectwem z czasów II wojny światowej. Pośrodku tych dwóch świadectw mamy postaci wyniesionych na ołtarze wiernych wszystkich stanów i rozmaitego wieku. W większości powołał ich do publicznej chwały Ojciec Święty Jan Paweł II, który pragnie ewangelizować świat poprzez osobowe przykłady świętości w życiu. W Bożych planach realizowanych przez Wielkiego Papieża w każdym kraju powinny być takie „drogowskazy”. Ojciec Święty ustawiał te „drogowskazy” przy drogach swoich pielgrzymek w Ojczyźnie jak najbliżej nas żyjących pośród ziemskich śladów Postaci wynoszonych na ołtarze. Ale nie tylko. Kilka polskich kanonizacji było na Watykanie, gdzie Papież - Polak ofiarował światu Postaci swoich Rodaków i ich dzieła, że wspomnimy św. Faustynę i ostatnie, jubileuszowe dla Pontyfikatu kanonizacje św. Józefa Sebastiana Pelczara i św. Urszuli Ledóchowskiej. Dekoracja witrażowa naszej kaplicy jest więc swoistym świadectwem papieskiego posługiwania Kościołowi Powszechnemu i Ojczystemu.
więcej
Rezydent
kontakt:
data święceń: 01.06.2013
W 1995 roku, dzięki staraniom Ks. Stanisława Fela nasza parafia otrzymała od niemieckiej parafi w Holfeld 26-głosowe organy piszczałkowe, które na nowo złożył i przebudował organmistrz z Bielska Białej Pan Jerzy Kukla. Tegoż samego roku w uroczystość odpustową Św. Antoniego ówczesny metropolita lubelski J. E. Abp. Bolesław Pylak dokonał poświęcenia organów.Organy działają w oparciu o elektryczną trakturę gry i rejestrów, posiadają: 29 głosów (26 realnych i 3 transmitowane) rozmieszczonych na 2 manuały i klawiaturę pedałową; 2 miechy – jeden dla manuału I i kl. pedałowej, drugi dla manuału II; registry zbiorowe; 2 wolne kombinacje; połączenia manuałów; wyłącznik głosów językowych; pedał crescendo oraz żaluzji manuału II.
SPECYFIKACJA
JACEK CHĘCKIEWICZ
KONTAKT: PO MSZACH ŚWIĘTYCH
CZYNNA WE WTORKI 17.00-19.00
PROWADZI: KAROLINA KALINOWSKA
Dom Katechetyczny został wybudowany w pierwszej kolejności, zanim zaczęła się budowa kościoła w latach 1988-1992. Od razu zaczął tętnić życiem wspólnoty parafialnej. Odbywały się lekcje religii, spotkania grup oraz funkcjonowała Poradnia Rodzinna. Od 12 czerwca 2020 nosi imię ks. Stanisława Roga, pierwszego proboszcza i budowniczego kościoła pw. św. Antoniego Padewskiego. Uroczystego poświęcenia Domu dokonał Arcybiskup Stanisław Budzik. W Domu Katechetycznym funkcjonuje Kawiarenka, która służy zarówno młodzieży, jak i seniorom. W Domu Katechetycznym cyklicznie spotykają się następujące grupy: Legion Maryi, Krąg Biblijny, Akcja Katolicka, Chór „Inspirante”, Schola „Lilijki św. Antoniego”, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, FSE – Skauci Europy Wilczki, FSE – Skauci Europy 11. Drużyna Lubelska św. Antoniego Padewskiego FSE – Skauci Europy 6. Drużyna Lubelska im. Marii Magdaleny, Koinonia Jan Chrzciciel, Grupa młodzieży studiującej i pracującej, grupa AA, Al.- Anon i Al-Teen. Odbywają się też tu spotkania popielgrzymkowe. Działa tu Punkt Charytatywny Caritas, Poradnia Życia Rodzinnego, szkoła dla dzieci z Ukrainy, Punkt Kasowy SKOK im. Z. Chmielewskiego, Miejska Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego Filia nr 16. Odbywa się tu również dwa razy w tygodniu gimnastyka dla pań.
Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej zostało powołane do istnienia w Wielki Czwartek 1930 r. Zatroskanie ks. Józefa. Małysiaka SDS, o rozwój misji i rekolekcji, wiązało się z kapłanami podejmującymi ten trud. Według naszego Założyciela - kapłan, nie tylko dobrze przygotowany, ale i spokojny o swoją parafię może owocnie apostołować. Doświadczenie zdobyte przez ks. J. Małysiaka podczas bycia kapłanem diecezjalnym a potem jako zakonnik, pomogło mu zrozumieć potrzebę właściwej pomocy dla kapłanów w pracy parafialnej. Uznał, że w takiej sytuacji „tylko odpowiednio wyszkolone siostry zakonne mogą tak w parafii, jak też i na plebani, być wielką pomocą dla kapłanów”. Kiedy w 1929 roku, ks. J. Małysiak udzielał w Trzebini rekolekcji zamkniętych dla panien, wspomniał o pomocy dla kapłanów. Zgłosiła się do niego Irena Parasiewicz, katechetka z Zakopanego, która zapragnęła włączyć się w nowe dzieło. Ona to jako współzałożycielka wspomagała ks. J Małysiaka w realizacji podjętego dzieła. Wzorem dla Sióstr miała być Rodzina z Betani, którą Jezus często odwiedzał. Tam zatroskana Marta posługiwała Jezusowi, a Maria zasłuchana w Jego słowa siadała przy Nim. Siostry Betanki miały więc swoją pracą i modlitwą wspierać kapłanów.
Pierwsze Statuty a potem Regulamin napisał ks. J. Małysiak. Wskazał na cele, dla których powołał w Kościele nową rodzinę zakonną: „Celem głównym Towarzystwa Pracy Betańskiej jest własne uświęcenie Sióstr za pomocą ciągłego obcowania z Bogiem wszechobecnym, częstej a krótkiej adoracji Najświętszego Sakramentu i ciągłej, nieustannej pracy, pełnej poświęcenia się i zaparcia. Pracę tę mają Siostry Betanki wykonywać przede wszystkim na plebani i w kościołach. Na plebani mają się zająć gospodarstwem, kuchnią i bielizną, a w kościele utrzymaniem czystości i porządku, zarazem też ozdabianiem świątyni”.
Ks. J. Małysiak nie ograniczył działalności Sióstr do wymienionych zadań, ale zalecił otwartość na wszelkie formy pomocy w Kościele w zależności od próśb ks. proboszcza: „A więc Siostry Betanki, o ile będą siły odpowiednie, mają oddać się pracy w kancelarii parafialnej, w parafii zaś mogą kierować przedszkolami, charytatywnymi instytucjami, organizacjami katolickimi. (...) mogą także pracować w pałacach biskupich, seminariach duchownych i w domach zakonnych na miejscu służby świeckiej”. Siostry miały być przy kapłanach nie tylko w Polsce, ale gdy zajdzie potrzeba również „na misjach wśród pogan”. Ze względu na główny cel zgromadzenia, którym była pomoc kapłanom, na dzień powstania ks. J. Małysiak wybrał Wielki Czwartek. Tego dnia – 17 kwietnia 1930 roku powstało nowe zgromadzenie pod nazwą Towarzystwo Służby Betańskiej w Puszczykowie koło Poznania. Zatwierdził je ówczesny Kardynał Polski – August Hlond. Zostało ono powierzone Chrystusowi Królowi Wszechświata.
Kolejne lata przyniosły rozwój liczebny Zgromadzenia. W tym czasie Dom Generalny został przeniesiony z Puszczykowa do Kielc a następnie do Nałęczowa na terenie Diecezji Lubelskiej. Po kilku latach owocnej pracy na ziemi lubelskiej ks. biskup Fulman zatwierdził 25 lipca 1939 roku Konstytucje i Statut Towarzystwa Pracy Betańskiej.
Największą radością dla Założyciela była zgoda biskupa Piotra Kałwy na składanie przez Siostry ślubów zakonnych, czasowych i wieczystych. Ten przywilej otrzymały Siostry tuż przed śmiercią swojego Założyciela – 24 czerwca 1966 roku. Dla ks. J. Małysiaka było to jakby ostateczne potwierdzenie władzy Kościoła odnośnie założonej rodziny zakonnej, był spokojny, że teraz Siostry będą stabilnym zapleczem duchowym dla kapłanów: „Obecnie zostaje troska o rozwój Betanii, aby Siostry, przyjęte do wielu diecezji w Polsce i za granicą, mogły dać Kościołowi świętemu dużo apostolstwa, i choć jedną świętą, kanonizowana Betankę!”. W związku z posoborową odnową życia zakonnego na nowo trzeba było opracować Konstytucje, które zatwierdził ordynariusz lubelski, ks. biskup Bolesław Pylak 8 grudnia 1978 r. Po wprowadzeniu nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego po raz kolejny Konstytucje i wszelkie przepisy funkcjonujące w Zgromadzeni trzeba było dostosować do obowiązującego prawa. Zatwierdzenie ks. biskupa Pylaka otrzymały 14 września 1988 r. Kolejne lata były w Zgromadzeniu czasem umacniania bogactwa duchowego i liczebnego. Rosła liczba placówek w Polsce i poza granicami. Ostatecznym potwierdzeniem Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej jako Bożego dzieła, było zatwierdzenie papieskie otrzymane 25 stycznia 1992 roku. Odtąd Siostry Betanki stały się Zgromadzeniem na prawach papieskich, to znaczy, że Kościół uznał ich charyzmat oraz potrzebę służenia Bogu i ludziom. Zatwierdzone na nowo Konstytucje wskazują na sposób realizacji apostolstwa Sióstr Betanek, przez który wspierają kapłanów w dziele ewangelizacji. Jesteśmy wdzięczne Bogu za to, że Zgromadzenie przetrwało trudne czasy II wojny światowej a potem lata komunizmu. Swoją modlitwą ogarniamy wszystkie sprawy Kościoła, ale same również jej bardzo potrzebujemy, aby być DOBRYMI SIOSTRAMI.
Posługa Sióstr: Obecnie Siostry z naszego Zgromadzenia pracują na terenie całej Polski: Lublin, Kazimierz Dolny, Gdańsk, Poznań, Barlinek, Gubin, Opole Lubelskie, Trzebinia, a także poza jej granicami: w Danii, we Włoszech i w Niemczech.
Siostry posługują głównie jako:
- katechetki,
- organistki,
- zakrystianki,
- prowadzą kuchnie parafialne,
- pracują w instytucjach kościelnych,
- w domach opieki dla ludzi w podeszłym wieku.Siostry są tam gdzie ich potrzebują kapłani. Swoją pracą a przede wszystkim modlitwą wspierają kapłanów w codziennym duszpasterstwie.
Więcej na: www.betanki.pl
kontakt:
kontakt:
Głos św. Antoniego jest miesięcznikiem parafialnym. Powstał z inicjatywy ówczesnego prezesa Oddziału Akcji Katolickiej - Mariana Klina przy współpracy Zbigniewa Wdowiaka oraz dzięki życzliwości i aprobacie ks. Proboszcza Stanisława Roga. Pierwszy numer ukazał się w grudniu 1997 roku, w 11. roku istnienia parafii. Metropolita Lubelski Józef Życiński udzielił błogosławieństwa dla redakcji i jej planów. Również ks. Proboszcz skierował życzliwe słowa. Pierwszym redaktorem naczelnym był przez pół roku Stanisław Gaszyński. Od czerwca 1998 roku do sierpnia 1999 roku pismo było wydawane przez zespół redakcyjny pod kierunkiem Mariana Klina i Zbigniewa Wdowiaka. Składem komputerowym i drukiem zajmowali się Teresa i Waldemar Gągołowie. Od września 1999 roku do chwili obecnej pismo ukazuje się pod redakcją Ewy i Tomasza Kamińskich. Rola Głosu św. Antoniego w życiu parafii W piśmie zawarty jest zapis bieżących wydarzeń z życia parafii. Zapowiadane są także informacje o tym, co będzie się działo w parafii. Czasopismo stanowi również kopalnię wiadomości archiwalnych.
HISTORIA I AKTUALNE GAZETKI
Rada Duszpasterska stanowi, zgodnie z kan. 536 KPK, ciało doradcze, które pod kierownictwem proboszcza czuwa nad organizacją życia duszpasterskiego we wspólnocie parafialnej a w szczególności:
a) wspiera kapłanów w organizacji życia duszpasterskiego,
b) inspiruje i wspiera inicjatywy duszpasterskie w dziedzinie życia liturgicznego, apostolstwa, dzieł pobożności i miłosierdzia,
c) niesie pomoc w przeprowadzeniu oceny stanu religijno-moralnego parafii, z uwzględnieniem zachodzących przemian społeczno-kulturowych,
d) bierze udział w opracowaniu rocznego parafialnego programu duszpasterskiego, w oparciu o program ogólnopolski i diecezjalny,
e) buduje wśród parafian klimat zaufania do Kościoła oraz podejmowanych inicjatyw duszpasterskich,
f) wspiera działalność ruchów, stowarzyszeń katolickich i grup duszpasterstwa specjalnego,
g) wspiera proboszcza w zarządzaniu dobrami majątkowymi oraz w pracach administracyjno-gospodarczych, w tym opiniuje, zgodnie z odrębnymi przepisami, wnioski dotyczące zaciągania przez parafię kredytów i innych zobowiązań o charakterze materialnym i w tym zakresie spełnia zadania określone w kan. 537 KPK.W skład rady wchodzą trzy grupy członków: członkowie z wyboru, członkowie z urzędu oraz członkowie mianowani przez proboszcza. Liczba członków rady pochodzących z wyboru dokonanego przez wspólnotę wiernych nie może być mniejsza od liczby członków mianowanych przez proboszcza.Z urzędu należą do Rady:
a) proboszcz, który pełni funkcję przewodniczącego rady,
b) delegat wikariuszy,
c) delegatka sióstr zakonnych zatrudnionych w danym ośrodku duszpasterskim,
d) przedstawiciel osób świeckich zatrudnionych w pracy duszpasterskiej danego ośrodka (katecheci, organista, kościelny),
e) Przedstawiciele wydelegowani przez stowarzyszenia i ruchy katolickie działające w danym ośrodku w liczbie nie więcej niż trzy osoby. Członkowie rady z wyboru mogą pełnić swój mandat nie dłużej niż przez trzy kolejne kadencje, tzn. 15 lat.
Rada parafialna zaś to przedstawiciele bloków i ulic, którzy pomagają w wielu kwestiach w parafii.
1. ks. Marek Urban – proboszcz
2. ks. Daniel Mazurek – delegat wikariuszy
3. s. Dominika Lis CSFB – delegatka sióstr zakonnych
4. Karolina Kalinowska – przedstawiciel katechetów i pracowników parafii
5. Dorota Baranowska – przedstawiciel grup parafialnych
6. Monika Hapka – przedstawiciel grup parafialnych
7. Łukasz Hapka – przedstawiciel grup parafialnych
8. Grzegorz Choina – z wyboru
9. Beata Filipowicz – z wyboru
10. Wojciech Kalinowski – z wyboru
11. Ewa Kamińska – z wyboru
12. Urszula Pszczoła – z wyboru
13. Anna Sławecka – z wyboru
14. Grzegorz Szczygielski – z wyboru
15. Mateusz Ściuba – z wyboru
16. Sławomir Wieleba – z wyboru
Czynny od poniedziałku do soboty
w godz. 17.00-17.45
i po Mszy św. wieczorowej
W niedziele i święta po każdej Mszy św.
oraz 17.00-18.00
created with
WordPress Website Builder .
